Siewy jarych z suszą w tle

Na polach widać intensywne przygotowania do siewu kukurydzy czy buraków cukrowych, pola są bronowane i włókowane – to bardzo istotne, ponieważ w większości regionów kraju widoczne są już spore niedobory wody w glebie. Takie zabiegi ograniczą nieproduktywne jej parowanie. Rozpoczęły się także siewy roślin jarych, nie tylko zbóż, z których najwcześniej siany jest owies, ale także jęczmienia jarego, najbardziej ciepłolubnego wśród zbóż jarych, czy grochu. Jęczmień jary potrzebuje ogrzanej gleby i temperatur powietrza w zakresie 7–10 st. C. W zależności od regionu kraju, optymalne terminy siewu jęczmienia jarego przypadają pomiędzy 15 marca – 15 kwietnia. Najwcześniejszy termin przypada w zachodniej części kraju, tj. od 15–30. marca, a najpóźniej w rejonach północno-wschodnich, tj. od. 30 marca do 15. kwietnia.

W przypadku upraw ozimych przy dość wolnym rozbiegu wiosny (chłody i przymrozki) szczególnie ważne będzie odpowiednie zaopatrzenie roślin ozimych w mikroelementy. Wpływają one na przygotowanie roślin na działanie czynników stresowych, np. przymrozku czy suszy. Dobrze odżywione rośliny lepiej znoszą anomalie pogodowe i po ustaniu stresów szybciej się regenerują. Warto szczególnie zwrócić uwagę na molibden, który odpowiada za ważne przemiany azotowe. Jeśli go brakuje, rośliny gromadzą zbyt dużo formy azotanowej, która nie jest przetwarzana np. w białko. Jeśli roślinom nie brakuje tego pierwiastka, lepiej wykorzystują one dostępny azot, także ten z nawozów mineralnych. Molibden wzmacnia też naturalną odporność roślin na choroby grzybowe. Zarówno zboża, jak i rzepak pobierają bardzo mało molibdenu na wyprodukowanie plonu: odpowiednio 0,7–1g i 1–2 g na każdą tonę ziarna lub nasion z odpowiednią masą. Jednak w dzisiejszych realiach poprawić efektywność każdego kilograma azotu zastosowanego w nawozach mineralnych i zadbać o dobre odżywienie roślin mikroelementami.