Zbadaj zawartość azotu w glebie

Oznaczenie zawartości azotu mineralnego w glebie powinno być punktem wyjścia do ustalenia wysokości pierwszej dawki azotu na wiosnę w oziminach. Odpowiedź na to, jaka jest zawartość N_min w glebie, należy uzyskać przed ruszeniem wegetacji. Na wyniki prób gleby oddane do analizy w Stacji Chemiczno-Rolniczej, czeka się kilka tygodni, dlatego to ostatni dzwonek, żeby je pobrać, aby oznaczyć zawartość przyswajalnego azotu w glebie, tzw. N_min. Uzyskane wyniki dadzą informację, ile dostępnego składnika znajduje się w profilu glebowym, co pozwoli na ewentualną korektę pierwszej dawki azotu.

Próby gleby pobiera się specjalnymi świdrami lub np. laską glebową, ale możemy też wykorzystać szpadel. Próby pobieramy najpierw z warstwy 0 do 30 cm i z tego samego dołka 30–60 cm. Najlepiej zrobić co najmniej 5 nakłuć z reprezentatywnych miejsc pola. Próbkę jak najszybciej trzeba schłodzić lub zamrozić. Glebę pobiera się wg kilku reguł, a mianowicie:

– jedna próbka dotyczyć powinna pola nie większego niż 4 ha (im mniejsze, tym precyzyjniej możemy później nawozić), im większa liczba punktów na polu, tym wynik jest bardziej reprezentatywny – powinno to być 15–20 próbek pojedynczych, które starannie należy wymieszać, usunąć części organiczne, np. korzenie roślin, a także kamienie i odważyć jedną próbkę zbiorczą o masie ok. 0,5 kg,

– jeżeli jest miejsce na polu, które wyróżnia się od reszty, trzeba z tej części pola pobrać osobną,

– unikamy uwroci, miejsc po składowaniu wapna czy też nawozów naturalnych,

– nie pobieramy prób glebowych bezpośrednio po nawożeniu pola, np. wczesną wiosną po zastosowaniu nawozów potasowych,

W opisie próbki warto zapisać działki geodezyjne, najlepiej jednak podać zwyczajową nazwę pola. Po otrzymaniu wyniku uzyskamy informację na temat zawartości azotu na naszym polu w kg/ha (zawartość N w mg/kg przeliczona na kg/ha).