Jak poprawić zimotrwałość rzepaku?

W północnych regionach kraju, szczególnie w rejonach, gdzie siewy rzepaku zakończyły się w pierwszej połowie sierpnia, rzepaki osiągnęły już fazę 4–5 liści, a zatem pora na regulację pokroju roślin i walkę z chorobami – przede wszystkim suchą zgnilizną kapustnych. To także dobry moment na poprawę kondycji roślin, aby uodpornić je na niekorzystne warunki pogodowe, czy atak ze strony patogenów oraz wzmocnić ich kondycję przed okresem zimowania. Co można zrobić na tym etapie wegetacji? Przede wszystkim należy zadbać o dobre odżywienie roślin. W tym kontekście czynnikiem poprawiającym kondycję roślin i polepszającym ich odporność na mróz, jest podanie mikroelementów. Rzepak do wykształcenia jesienią silnych i zdrowych rośliny o głębokim systemie korzeniowym potrzebuje nie tylko NPK, ale także Mg, S i mikroskładników, jak: bor, mangan, molibden, miedź, które odgrywają bardzo ważną rolę w kształtowaniu odporności rzepaku na mróz. Dotyczy to zwłaszcza boru, który ułatwia gromadzenie cukrów rozpuszczalnych – to jeden z ważniejszych procesów podczas hartowania na mróz – oraz siarki. Bor jest mało mobilny w roślinie, a objawy jego niedoboru są najpierw widoczne na młodszych organach. Rozwiązaniem skrojonym na miarę potrzeb rzepaku jest nawóz ADOB^® Mikro Rzepak, który zawiera azot, siarkę oraz duże ilości boru, manganu, molibdenu. Zawiera dodatkowo także miedź (Cu), cynk (Zn) i żelazo (Fe), które są niezwykle istotne dla rzepaku. Co ważne, mikroelementy w nawozie (z wyjątkiem boru i molibdenu) są schelatowane przez EDTA, dzięki czemu są łatwo i szybko dostępne dla roślin.

Drugim zabiegiem istotnym w kontekście poprawy kondycji roślin, wpływającym na ich zimotrwałość, jest tzw. zabieg regulacji pokroju, który nie tylko poprawia zewnętrzny pokrój roślin, ale także wpływa na niższe osadzenie stożka wzrostu, a także wzmacnia system korzeniowy roślin. W zależności od presji jesiennej chorób, głównie suchej zgnilizny kapustnych, chroni rośliny przed grzybami chorobotwórczymi. Zdecydowana większość substancji czynnych zarejestrowanych do tego zabiegu należy do triazoli, jak np. tebukonazol czy protiokonazol, difenokonazol, paklobutrazol, metkonazol, które występują solo bądź w mieszaninach, np. metkonazol z chlorkiem mepikwatu, difenokonazol z paklobutrazolem. Triazole są najbardziej skuteczne, gdy temperatura jest wyższa niż 10–12 st. C. Dostępne są również środki nie będące fungicydami, a mające tylko działanie regulujące wzrost, jak np. chlorek chlormekwatu (CCC) czy chlorek mepikwatu.