Pryszczarek kapustnik – ostatni zabieg w rzepaku

Pryszczarek kapustnik często nazywany jest przez rolników muchą, ponieważ wyglądem przypomina większego komara. Samica pryszczarka składa do łuszczyn  rzepaku jaja (nawet do 100 szt.), z których wylęgają się larwy. To one sieją największe spustoszenie, uszkadzając zawiązki nasion. Larwy pryszczarka kapustnika uszkadzają nasiona i wysysają wewnętrzne ściany łuszczyn. Łuszczyny przedwcześnie żółkną, kurczą i przedwcześnie pękają. We wnętrzu łuszczyn znajdują się liczne larwy, które niszczą zawiązki nasion.

Pryszczarek kapustnik ma znaczenie gospodarcze w powiązaniu z chowaczem podobnikiem, który przygotowuje drogę do składania jaj w łuszczynach. Szkody na rzepaku ozimym powoduje głównie pierwsze pokolenie pryszczarka kapustnika. Najwięcej uszkodzeń roślin obserwuje się w pasie brzeżnym plantacji. Spadek plonu na skutek ich żerowania może wynieść nawet 20–40%. Koniec fazy kwitnienia i formowanie się kolejnych łuszczyn to ostatni dzwonek na wykonanie zabiegu zwalczającego pryszczarka.

Zabieg insektycydem najlepiej jest wykonać w momencie nalotu szkodników przed złożeniem jaj, zgodnie z sygnalizacją od fazy pełni kwitnienia, do końca fazy kwitnienia, gdy większość płatków opada, czyli w fazie BBCH 65–67.  Przy słabym wystąpieniu chowacza podobnika próg szkodliwości wynosi – 1 pryszczarek kapustnik na 1 roślinie, natomiast przy silnym wystąpieniu chowacza podobnika: 1 pryszczarek kapustnik na 3-4 rośliny. Wartością progową jest również stwierdzenie średnio 5 uszkodzonych łuszczyn na 1 roślinie. Do zwalczania pryszczraka kapustnika w rzepaku zarejestrowane są takie substancje insektycydowe, jak: acetamipryd, deltametryna, tau-fluwalinat, lambda-cyahlotryna, etofenproks, esfenwalerat, flupyradifuron (w mieszaninie z deltametryną).