Ważne w fertygacji truskawek

Przygotowując taki program warto uwzględnić kilka istotnych czynników.

Przede wszystkim różne odmiany truskawek mają odmienne zapotrzebowanie na składniki odżywcze. Przykładowo powtarzająca owocowanie odmiana ‘Hademar’ wymaga utrzymania podwyższonej zawartości azotu w pożywce podawanej w okresie owocowania. Odmiana ‘Favori’ (również z tej samej grupy owocowania) ma natomiast dużą liczbę kwiatów w kwiatostanie, więc jej zapotrzebowanie na wapń i potas w tym okresie jest wysokie. W przypadku niedostosowania składu pożywki do odmiany może dojść, np. do drobnienia owoców i obniżenia plonu handlowego. Ważne jest również utrzymanie odpowiedniego składu pierwiastków w czasie fertygacji dopasowanej do fazy wzrostu, np. Ca do K czy ilości podawanego azotu.

Ważną kwestią dla prawidłowego ułożenia programu fertygacyjnego ma jakość wody, używanej do nawadniania. Dlatego należy regularnie przeprowadzać analizy jej składu chemicznego, w tym zawartości soli mineralnych (EC), pH i twardości. Zbyt wysoka ilość wapnia lub magnezu w wodzie może ograniczać przyswajanie mikroelementów, co odbija się na zdrowiu i plonach roślin. Warto więc znać skład wody, by przy pomocy np. odpowiednio dobranych kondycjonerów poprawić efektywność nawożenia czy też zastosować odpowiednie rodzaje filtrów tak aby uniknąć zatykania się przewodów rozprowadzających pożywkę.

Warto również pamiętać o mikroelementach podawanych do pożywki. W układaniu programów fertygacyjnych warto wybierać mikroelementy w postaci chelatów. W takich formach są dobrze przyswajane przez rośliny. Pozwala to skutecznie uzupełniać niedobory takich pierwiastków jak żelazo, cynk czy miedź. Stosowanie schelatowanych mikroelementów zapewnia wzrost plonów i zwiększenie odporności roślin na stres i choroby. Chelaty ADOB można stosować dolistnie, w fertygacji, doglebowo, jak i w uprawach hydroponicznych.

Fertygacja pozwala precyzyjnie sterować odżywianiem truskawek, jednak wymaga dużej wiedzy i świadomego podejścia.