Termin fertygacja wywodzi się z języka angielskiego – fertigation i powstał z połączenia dwóch słów fertilisation – czyli nawożenie, oraz irrigation – czyli nawadnianie.
Fertygacja to stosowanie nawożenia podczas nawadniania przy użyciu systemów nawadniających. Jej istotą jest połączenie dokarmiania roślin z potrzebami wodnymi roślin. Fertygacja jest powszechnym sposobem nawożenia upraw ogrodniczych pod osłonami oraz upraw na podłożach inertnych. Jest także wykorzystywana do nawożenia upraw warzyw polowych, upraw sadowniczych, plantacji roślin jagodowych i szkółek roślin ozdobnych.
Fertygacja to wysoce efektywny sposób dostarczania składników pokarmowych roślinom. Dzięki możliwości precyzyjnego ustalenia dawek nawozowych i szybkiego reagowania na zmieniające się potrzeby roślin jest to także bardzo ekonomiczna metoda nawożenia. Prawidłowo opracowany program nawożenia bazuje na aktualnych wynikach analizy wody i podłoża.
Zalety fertygacji
Możliwość stosowania mniejszych dawek nawozów w stosunku do nawożenia tradycyjnego, i w efekcie obniżenie kosztów nawożenia oraz zmniejszenie presji na środowisko glebowe.
Szybkość dostarczenia składników pokarmowych do strefy korzeniowej roślin i możliwość ich natychmiastowego pobrania przez rośliny; wzrost efektywności nawożenia.
Równomierne dostarczanie pierwiastków w formie rozpuszczonej w wodzie bezpośrednio do strefy korzeniowej roślin, dzięki czemu wzrost roślin jest bardziej wyrównany.
Precyzyjne żywienie roślin – skład pożywki dopasowany jest do aktualnych potrzeb roślin i zmieniających się warunków uprawy, zawiera także optymalne proporcje pomiędzy poszczególnym składnikami pokarmowymi.
Dostarczanie składników pokarmowych w dawkach, które mogą być od razu wykorzystane przez rośliny.
Łatwość zmiany składu pożywki w zależności od fazy rozwojowej roślin.
Swoboda regulowania wielkości dawek i częstotliwości nawożenia.
Szybkie przywrócenie równowagi jonowej w roślinie.
Nawożenie roślin roztworami o niskich stężeniach, co chroni rośliny przed stresami wywołanymi nadmierną koncentracją soli w podłożu lub w glebie.
Możliwość utrzymania zasolenia podłoża na poziomie bezpiecznym dla roślin.
Obniżenie pracochłonności nawożenia – pełna automatyzacja.