W tym roku rzepak nie potrzebował odbudowywać rozety, bo ta przetrwała zimę bez większych uszkodzeń. Z każdym cieplejszym dniem rośliny przybierają na biomasie: produkują nowe liście, umacniają rozgałęzienia boczne i wynoszą coraz wyżej skryte jeszcze pomiędzy liśćmi pąki kwiatowe. To idealny czas na przeprowadzenie dokarmiania dolistnego. Wystarczy tylko unikać nocnych przymrozków i wyczekiwać dobrej pogody dla przeprowadzenia takich zabiegów.

Przymrozki w końca poprzedniego tygodnia umożliwiły w wielu regionach wjazd w pole z rozsiewaczami, choć nie wszędzie woda zeszłą w pełni z pól. Na zbożach widoczne jest także ruszenie wegetacji, źdźbła zaczęły unosić się ku górze, co oznacza, że rośliny zaczynają szykować się do fazy strzelania w pęd. Widać także przyrastające korzenie przybyszowe.

Ciepła pogoda aktywowała szkodniki rzepaku – najwcześniejszego chowacza brukwiaczka, który odławia się już w żółtych naczyniach. Wynika to z faktu, że temperatury w ostatnich dniach osiągnęły powyżej 10°C, a temperatura gleby osiągnęła 5–7°C, co było sygnałem dla chrząszczy do opuszczenia miejsca zimowania.

Wyjątkowo ciepły luty, w zależności od regionu kraju średnio cieplejszy o 2-4 st. C od średniej z wielolecia, i na dodatek bardzo wilgotny, stworzył korzystne warunki do ruszenia wegetacji zbóż, ale także uwidocznił presję chorób. Niestety, presja chorób grzybowych z jesieni i początku roku jest spora. W pszenicy widać porażenie mączniakiem prawdziwym (szczególnie na odmianach podatnych), septoriozą paskowaną, rdzą brunatną i żółtą, a na jęczmieniu widoczne są objawy mączniaka i plamistości siatkowe.

Ocieplenie i opady deszczu w drugiej dekadzie lutego zmotywowały rośliny do ruszenia wegetacji. Pierwsze symptomy widać na plantacjach, zarówno rzepaku, jak i zbóż. Niestety, mimo tego, że po 20.lutego w większości rejonów kraju (z wyjątkiem regionów północo-wschodnich) można było wg przepisów zastosować azot, jest zbyt mokro na polach.

Ciepły luty wyraźnie rozhartował oziminy, jak również pobudził je do wznowienia wegetacji. Najczęściej za początek wegetacji uważa się moment, kiedy średnia dobowa temperatura wynosi przynajmniej 5°C przez 5 kolejnych dni. Jest to także jeden z progów temperaturowych, które według nowych kryteriów ustalonych w ramach programu azotanowego pozwala na aplikacje azotu nie tylko w oziminy, ale także pod uprawy jare. Idąc tym tropem wszędzie tam gdzie na mapie IMGW-PIB pojawił się kolor zielony wegetacja postępuje najsilniej.