Na dolnych liściach pszenicy ozimej widoczne są objawy mączniaka prawdziwego, septoriozy liści oraz łamliwości podstawy źdźbła i fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła. Co oznacza, że konieczny jest zabieg fungicydowy. W zależności od stopnia rozwoju roślin, może okazać się, że nie będzie to typowy zabieg T1, ale T1/T2.

W porównaniu do lat ubiegłych we wszystkich regionach kraju notowane jest dość spore opóźnienie w wegetacji upraw. Rzepak ozimy jeszcze nie wszedł w okres kwitnienia, w północnych regionach jest nadal w fazie zielonego pąka. Zboża są w początkowych fazach strzelania w źdźbło. Buraki cukrowe po miesiącu od siewu są w fazie liścieni z widocznymi zalążkami liści właściwych.

Ze względu na chłodną wiosnę, poprzeplataną przymrozkami, nie wszyscy zdążyli jeszcze wykonać zabieg regulacji zbóż, czyli tzw. skracanie. Generalnie zboża wysiane w optymalnym terminie wykształciły kilka mocnych rozkrzewień, dlatego też nie potrzebowały wczesnego zabiegu dokrzewiającego.

Dotychczasowa wiosenna pogoda nie rozpieszcza. Na placach jednej ręki można policzyć dni z temperaturą powyżej 15°C. Chłodne noce ograniczają bujny rozwój zarówno upraw ozimych jak i zasianych już upraw jarych. Tymczasem fotoperiodu (czyli reakcji organizmu na zmiany długości dnia) się nie oszuka. To sygnał dla roślin do przechodzenia w kolejne fazy rozwojowe.

Wprawdzie ostatnie ochłodzenie zatrzymało chwilowo rozwój chorób na zbożach, ale jak tylko się ociepli konieczny będzie na pewno zabieg fungicydowy T1 chroniący przede wszystkim podstawę źdźbła, ale w tym roku warto również zwrócić uwagę, aby ograniczyć dalszy rozwój chorób, które wystąpiły już jesienią, m.in. septoriozy paskowanej liści pszenicy, mączniaka prawdziwego zbóż i traw, rdzy brunatnej czy też plamistością siatkowej i rynchosporiozy na jęczmieniu.

Polskie gleby są coraz bardziej ubogie w przyswajalną miedź. Wynika to z wielu przyczyn. Jedną z nich jest fakt, że coraz rzadziej na pola wywozimy obornik, naturalne źródło miedzi. Drugim powodem jest wzrost plonów, a więc sukcesywne wynoszenie z pola większej ilości składników pokarmowych. Na niedobór szczególnie wrażliwe są zboża.