Dla rzepaku najgroźniejsza w skutkach jest susza występująca w okresie kwitnienia. Tymczasem w cieplejszych regionach kraju, zwłaszcza wczesne odmiany rzepaku już kwitną w pełni.

Po ociepleniu notuje się wyraźny wzrost aktywności szkodników w uprawie rzepaku. Kontynuują naloty chowacze łodygowe (chowacz brukwiaczek oraz chowacz czterozębny) oraz groźny w fazie pąkowania rzepaku słodyszek rzepakowy. Zalecamy monitoring plantacji w celu ustalenia liczebności szkodników.

Ostatni chłodny okres połączony z deficytem opadów to czynniki zakłócające prawidłowy wzrost i rozwój roślin. W takich warunkach rośliny mają trudności z pobieraniem składników pokarmowych. Widoczne to jest w postaci pojawiających się już na roślinach przebarwień (głównie purpurowych).

Ostatnie kilka nocy z temperaturą przy gruncie sięgającą –6 do – 8 st. C, a niekiedy nawet –10 st. C na pewno odbiją się na kondycji ozimin. Najbardziej narażone są i najpoważniejsze konsekwencje tej sytuacji będą w przypadku rzepaku ozimego, który w wielu rejonach kraju strzelał intensywnie w pęd, który uzyskał niekiedy wysokość 30–40 cm.

Faktycznie, rzepak strzela w pęd, który na wielu plantacjach ma już ponad 20 cm. Oznacza to, że pod względem faz rozwojowych należałoby przystąpić do regulacji pokroju rzepaku. Jednak przeszkodą jest pogoda, a przede wszystkim zbyt niska średnia suma temperatur dobowych i nocne przymrozki.

Rzepak przezimował bardzo dobrze. Co więcej w czasie zimy nie stracił nawet jesiennych liści. Oznacza to, że nie musi odtwarzać rozety liściowej, tak jak to bywało często w latach ubiegłych.