Na polach widać intensywne przygotowania do siewu kukurydzy czy buraków cukrowych, pola są bronowane i włókowane – to bardzo istotne, ponieważ w większości regionów kraju widoczne są już spore niedobory wody w glebie. Takie zabiegi ograniczą nieproduktywne jej parowanie. Rozpoczęły się także siewy roślin jarych, nie tylko zbóż, z których najwcześniej siany jest owies, ale także jęczmienia jarego, najbardziej ciepłolubnego wśród zbóż jarych, czy grochu.

Kukurydza zdobywa coraz więcej zwolenników. W minionym sezonie obsiano nią około 1,7 ha. Rok 2021 był dobrym sezonem dla tej uprawy. Plony na większości obszarów Polski były dobre, a cena za ziarno przyzwoita.

Późne zbiory kukurydzy, niestety pociągnęły za sobą konsekwencje w postaci trudności z wykonaniem ostatnich zabiegów agrotechnicznych na polach kukurydzy. Po zbiorze ziarna, wiele ściernisk zostało na zimę nienaruszonych. W takich ścierniskach a dokładnie w dolnych częściach pędów zimują gąsienice najgroźniejszego szkodnika kukurydzy czyli omacnicy prosowianki.

Nie we wszystkich regionach kraju, udało się wymłócić kukurydzę na ziarno przy idealnych warunkach pogodowych. Są regiony i plantacje, na których rośliny porażone były przez omacnicę prosowiankę a także przez fuzariozę kolb. Tam należy zwrócić uwagę na jakość ziarna, ponieważ może ono być porażone przez szkodliwe dla ludzi i zwierząt mikotoksyny.

W zależności od regionu a w rezultacie i od ilości i rozkładu opadów w czasie wegetacji stan plantacji kukurydzy na ziarno bywa różny. Tam gdzie opadów było najmniej kukurydza jest już intensywnie zbierana. Nieco inaczej przedstawia się sytuacja w regionach z duża ilością opadów.

Kukurydza kiszonkowa praktycznie zebrana, aczkolwiek są jeszcze regiony, w których zostały niedobitki do skoszenia. Zaczął się natomiast zbiór kukurydzy ziarnowej. Wprawdzie w tym roku średnio dla kraju omacnica prosowianka nie wyrządziła znacznych strat gospodarczych, jednak lokalnie potrafiła uszkodzić nawet 80% roślin na plantacji kukurydzy.