Omacnica prosowianka do najgroźniejszy szkodnik kukurydzy. Motyle coraz liczniej nalatują już na plantacje kukurydzy. Są sygnały o pierwszych złożach jaj. Wylęgłe z niej gąsienice drążyć będą korytarze (najczęściej w pędach) doprowadzają w późniejszym czasie do powstania licznych złomów pędów.

W porównaniu do lat ubiegłych we wszystkich regionach kraju notowane jest dość spore opóźnienie w wegetacji upraw. Rzepak ozimy jeszcze nie wszedł w okres kwitnienia, w północnych regionach jest nadal w fazie zielonego pąka. Zboża są w początkowych fazach strzelania w źdźbło. Buraki cukrowe po miesiącu od siewu są w fazie liścieni z widocznymi zalążkami liści właściwych.

W ostatnich dniach przez co najmniej dwie doby mieliśmy do czynienia z porannymi przymrozkami. Lokalnie temperatury spadały nawet do -6; – 7 ℃. Takie przymrozki to poważny stres dla wielu upraw. Szczególnie mogły one uszkodzić buraki cukrowe, które są nadal w fazie liścieni.

W zeszłym roku siewy kukurydzy przebiegały przy znacznym deficycie wody w glebie. Marzec nie uzupełnił rezerw wody, a na początku kwietnia w większości regionów kraju nie padało, co pogłębiło jeszcze deficyt wody w glebie. W tym roku sytuacja pod tym względem jest zdecydowanie lepsza, aczkolwiek uprawiając glebę i przygotowując pole do siewu warto oszczędzać każdą jej kroplę, np. przez zastosowanie brony lub włóki, aby przerwać parowanie wody.

Przepis tzw. programu azotanowego zakładają, że wszystkie nawozy zawierające azot mogą być aplikowane na pola od 1 marca. Jednorazowo w 2020 r. wydano zgodę na wcześniejszy termin nawożenia i rolnicy mogli wyjechać z azotem już 15 lutego.

Późne żniwa nie powinny zwalniać nas z tego, by odpowiednio zagospodarować resztki pożniwne po zbiorze kukurydzy na ziarno. Słoma kukurydziana przede wszystkim ma bardzo dużą wartość nawozową. Przy plonie ziarna 10 t/ha, uzyskujemy z pola około 12-14 t słomy. Szacuje się, że z taką ilością wprowadzamy do gleby ponad 80-120 kg/N/ha. Aby składniki pokarmowe mogły się jednak z niej uwolnić, potrzebny jest czas.