Nareszcie przestało padać i podniosła się temperatura powietrza, co oznacza, że w wielu regionach kraju pojawi się okno pogodowe na siew kukurydzy. W zeszłym roku przebiegały one przy znacznym deficycie wody w glebie. Marzec nie uzupełnił rezerw wody, a na początku kwietnia w większości regionów kraju nie padało, co pogłębiło jeszcze deficyt wody w glebie. W tym roku sytuacja pod tym względem jest zdecydowanie lepsza, aczkolwiek uprawiając glebę i przygotowując pole do siewu warto oszczędzać każdą jej kroplę, np. przez zastosowanie brony lub włóki, aby przerwać parowanie wody. W tym sezonie zdecydowanie większym problemem jest chłodna wiosna – niska średnia suma temperatur dobowych, z przymrozkami w tle.

W ostatnich dniach, a nawet tygodniach, w wielu regionach opady deszczu uniemożliwiają wykonanie wielu zabiegów agrotechnicznych, jak choćby regulacji pokroju rzepaku, skracania zbóż czy siewu buraków cukrowych. Spora ilość wilgoci na początku tej wiosny jest zaskoczeniem i zupełnym przeciwieństwem poprzedniej wiosny. Oznacza to jednak, że w momencie ocieplenia będą panowały idealne warunki do rozwoju chorób i szkodników. W rzepaku trzeba monitorować presję nie tylko suchej zgnilizny kapustnych, ale także szarej pleśni czy cylindrosporiozy. Popękane łodygi m.in. na skutek przymrozków czy działalności chowaczy, to idealne miejsca do wnikania sprawców chorób.

Na plantacje rzepaku nalatywać zaczął słodyszek rzepakowy. Ten dobrze znany producentom oleistych szkodnik ukrywa się już w młodych pąkach. Nie zwalczony, przy licznych nalotach może doprowadzić do szkód o znaczeniu gospodarczym. Jest tym bardziej groźny, że rzepak z racji zimnej wiosny jest obecnie we wczesnych fazach zielonego pąka. Jego szkodliwość będzie tym większa, jeśli uszkodzi dużą liczbę młodych pąków. Gdy rzepak rozpocznie kwitnienie szkodliwość tego szkodnika wyraźnie spada. Progiem ekonomicznej szkodliwości, czyli sygnałem do zabiegu są:1–2 chrząszcze na 1 roślinie  – w fazie zwartego kwiatostanu (BBCH 50–52) lub 3–5 chrząszczy na roślinie w fazie luźnego kwiatostanu (BBCH 55–59). Zalecamy lustrację pod kątem występowania szkodników tym bardziej, że nadal obecny jest na plantacjach chowacz brukwiaczek. Niestety zwalczanie szkodników wiosennych nie jest łatwym zadaniem, ze względu na małą liczbę zarejestrowanych substancji czynnych.

Mamy za sobą kilka dni ocieplenia, choć jeszcze w nocy często występują przymrozki. Generalnie jednak nie dotyczy to całego kraju, po na północnym-wschodzie oprócz przymrozków pojawiły się także opady śniegu. Huśtawka pogodowa trwa. Oprócz przymrozków, często także występują silne wiatry w ciągu dnia, które utrudniają znalezienia okna pogodowego na zabieg. Jednak to kilka dni ocieplenia spowodowało, że w wielu regionach, zwłaszcza na zachodzie i południu kraju, wegetacja ruszyła, co widać po roślinach. Dobrze rozwinięte łany zbóż z wczesnych siewów, wchodzą w fazę strzelania w źdźbło (BBCH 30), a niektóre już osiągnęły fazę 1. kolanka (BBCH 31). Pierwsze kolanko to idealny moment na zabieg regulacji oraz na wykonanie zabiegu fungicydowego T1. W tym stadium na głównym źdźble kolanko wyczuwalne jest około 1 cm nad węzłem krzewienia. Chodzi o skrócenie dolnych międzywęźli oraz usztywnienie źdźbła u podstawy. W tym terminie możemy zastosować kilka substancji czynnych dostępnych solo lub w mieszaninach, są to m.in.: CCC, chlorek mepikwatu, proheksadion wapnia, trineksapak etylu. Wszystkie te substancje należą do grupy inhibitorów syntezy giberelin.

Lustrując tegoroczne zboża, można zauważyć, że choć są one w ogólnie dobrej kondycji to jednak ciepła jesień i zima przyczyniły się do tego, że w łanach dostrzegalnych jest wiele problemów. Nie potraktowane herbicydami na jesieni plantacje są silnie zachwaszczone, a chwasty są już obecnie w zawansowanych fazach. Pogoda natomiast nie sprzyja wykonaniu zabiegów ochrony. Z drugiej strony zboża są także dość mocno porażone chorobami grzybowymi. Na liściach są widoczne objawy mączniaka prawdziwego oraz rdzy. Co szczególnie martwi notuje się w wielu regionach kraju silną presję septoriozy paskowanej liści, która będzie się rozwijać do końca wegetacji zbóż. Na pochwach liściowych widać także przebarwienia świadczące o zakażeniu roślin chorobami podstawy źdźbła.

W przeciwieństwie do poprzedniego roku, w którym początek wiosny był wyjątkowo suchy, w tym roku wilgoci w glebie jest wystarczająco lub niekiedy wręcz aż zbyt wiele. Uniemożliwia to wjazd w pole i przygotowanie gleby do siewu, a także sam siew. Dodatkowym ograniczeniem było także ochłodzenie w 3. dekadzie marca. Jednak w południowych regionach kraju, a także częściowo w Wielkopolsce, w niektórych regionach rozpoczęły się siewy buraka cukrowego. W wielu przypadkach rolnicy wstrzymują się z siewami także z uwagi na ryzyko przymrozków. Podczas wschodów siewki buraka wytrzymują do –3 st. C. Jeśli mróz uszkodzi siewki to objawy będą widoczne po 3–4 dniach. Liścienie zaczynają wysychać, a siewka po wyrwaniu będzie miała brunatny korzeń. Niestety tak uszkodzona roślina wypadnie.