W ostatnich dniach, a nawet tygodniach, w wielu regionach opady deszczu uniemożliwiają wykonanie wielu zabiegów agrotechnicznych, jak choćby regulacji pokroju rzepaku, skracania zbóż czy siewu buraków cukrowych. Spora ilość wilgoci na początku tej wiosny jest zaskoczeniem i zupełnym przeciwieństwem poprzedniej wiosny. Oznacza to jednak, że w momencie ocieplenia będą panowały idealne warunki do rozwoju chorób i szkodników. W rzepaku trzeba monitorować presję nie tylko suchej zgnilizny kapustnych, ale także szarej pleśni czy cylindrosporiozy. Popękane łodygi m.in. na skutek przymrozków czy działalności chowaczy, to idealne miejsca do wnikania sprawców chorób.

Lustrując tegoroczne zboża, można zauważyć, że choć są one w ogólnie dobrej kondycji to jednak ciepła jesień i zima przyczyniły się do tego, że w łanach dostrzegalnych jest wiele problemów. Nie potraktowane herbicydami na jesieni plantacje są silnie zachwaszczone, a chwasty są już obecnie w zawansowanych fazach. Pogoda natomiast nie sprzyja wykonaniu zabiegów ochrony. Z drugiej strony zboża są także dość mocno porażone chorobami grzybowymi. Na liściach są widoczne objawy mączniaka prawdziwego oraz rdzy. Co szczególnie martwi notuje się w wielu regionach kraju silną presję septoriozy paskowanej liści, która będzie się rozwijać do końca wegetacji zbóż. Na pochwach liściowych widać także przebarwienia świadczące o zakażeniu roślin chorobami podstawy źdźbła.

Ocieplenie pogody, które ma przerwać zapowiadany powrót zimy, i dobra wilgotność gleby wpłynęły na rozpoczęcie się siewów roślin jarych, nie tylko zbóż, z których najwcześniej siany jest owies, ale także jęczmienia jarego, najbardziej ciepłolubnego wśród zbóż jarych, czy grochu. Jęczmień jary potrzebuje ogrzanej gleby i temperatur powietrza w zakresie 7–10 °C. W zależności od regionu kraju, optymalne terminy siewu jęczmienia jarego przypadają pomiędzy 15 marca – 15 kwietnia. Najwcześniejszy termin przypada w zachodniej części kraju, tj. od 15–30. marca, a najpóźniej w rejonach północno-wschodnich, tj. od. 30 marca do 15. kwietnia.

Choć w wielu miejscach gleba jest silnie nasiąknięta jeszcze wodą to jak tylko pojawią się dogodne warunki dla siewu zbóż warto do nich przystąpić. Zboża jare mają krótszy okres wegetacji niż formy ozime i duże zapotrzebowanie na wodę. Formy te zatem należy siać najwcześniej jak to możliwe, aby mogły one wykorzystać jak największy zapas wody pozimowej. Ma to istotne znaczenie dla uzyskania wysokich plonów ziarna. Opóźniony siew w obliczu coraz dłuższego dnia i wyższej temperatury prowadzi do skrócenia okresu wegetacyjnego. Pod wpływem tych czynników rośliny szybciej przechodzą przez poszczególne fazy rozwojowe i gdy dodatkowo pojawi się czynnik stresowy w postaci niedoboru wody, skutkuje to słabszym poziomem rozkrzewiania, mniejszą liczną kłosów w łanie oraz mniejszą liczbą kłosków w kłosie.

Wprawdzie pierwsza dekada marca minęła zimowej aurze (mrozy, lokalne opady śniegu), jednak w drugie zapowiadane jest ocieplenie. Pocieszający jest fakt, że opady deszczu uzupełnią w wielu regionach zasoby wody glebowej. Warto mieć na uwadze, że takie warunki jedynie zahamowały rozwój chorób na zbożach, a ich presja z jesieni i początku roku jest spora. W pszenicy widać porażenie mączniakiem prawdziwym, septoriozą paskowaną, rdzą brunatną, a na jęczmieniu oprócz mączniaka i plamistości siatkowej, pojawiła się także lokalnie rdza jęczmienia. Widoczne są także objawy chorób podstawy źdźbła, głównie łamliwości źdźbła.

Najnowsze mapy zamieszczone na stronach Instytutu Meteorologii wskazują, że pod koniec lutego kryterium temperaturowe umożliwiające stosowanie azotu w oziminach osiągnęło większość powiatów w woj. lubuskim, dolnośląskim, opolskim, śląskim, a częściowo w małopolskim, podkarpackim, wielkopolskim (głównie na południu regionu) oraz kilka powiatów w woj. zachodniopomorskim i pomorskim. Na wcześnie wysianych zbożach, co głównie dotyczy jęczmienia, na niektórych plantacjach można zaobserwować żółknące rośliny. Zazwyczaj takie łany są mocno rozwinięte, rośliny są w fazie pełni krzewienia i wykształciły kilka silnych rozkrzewień (6–7).